Les 1: Hoe omschrijf ik het begrip 'stockholmsyndroom' en wat doe ik als dat niet lukt?

Vandaag, lieve kinderen, gaan we het hebben over Muse. Daar heb je vast wel eens van gehoord, of niet, in het geval dat je iets gemist hebt in je opvoeding. Speciaal voor deze mensen: Muse is een band die muziek maakt in verschillende genres, veelal (alternatieve) rock, maar ook blues, klassiek, latin-achtig en ze hebben zelfs een soort hiphop nummer.
Sterker nog, we gaan het hebben over de dingen waar Muse het over heeft.
In de nummers van Muse komen namelijk nogal wat onderwerpen naar voren.

Eén van deze onderwerpen is het stockholmsyndroom, waar ik jullie al eerder over verteld heb. Ik heb net het boek 'Brief aan mijn ontvoerder' van Lucy Christopher uit, en aangezien het hele boek hierover gaat, plús een nummer van Muse, moest ik er meer van weten.

Het stockholmsyndroom komt soms voor bij gijzelingen en betekent dat de gegijzelde sympathie krijgt voor (of verliefd wordt op-) de gijzelaar. Dit komt vaak doordat de gijzelaar de behoeften van de gegijzelde kan stillen, bijvoorbeeld door voedsel of aandacht te geven.
Buitenstaanders zullen nu denken: 'Ja maar, dude, het is toch de schuld van de gijzelaar dat de gegijzelde deze behoeften heeft?' Maar de gegijzelde ziet alleen maar de positieve kanten van deze paradox (wow dat klinkt als een moeilijke zin... weten jullie allemaal nog wat een paradox is? Dat iets in een kringetje loopt, dus het 1 wordt veroorzaakt door het ander, en het ander door het 1; de gegijzelde heeft bepaalde behoeften doordat hij gegijzeld is en de gijzelaar geeft hem wat hij wil, terwijl hij ook de gijzelaar is....) Dit kan bijvoorbeeld doordat de gijzelaar een hele leuke persoonlijkheid heeft.... :)

Ik hoop dat mijn uitleg skills voldoende zijn geweest, zodat je nu een prachtige omschrijving kunt geven van het begrip 'stockholmsyndroom'.
Mócht iemand ernaar vragen en je bent even totaal de kluts kwijt, confused of je hebt even een ik-ben-inderdaad-op-mijn-achterhoofd-gevallen-moment, kun je hem/haar gewoon dit laten zien/horen:

I won't stand in your way
Let your hatred (haat) grow
And she'll scream
And she'll shout
And she'll pray
And she had a name
Yeah she had a name

And I won't hold you back
Let your anger rise
And we'll fly
And we'll fall
And we'll burn
No one will recall (herinneren)
No one will recall

This is the last time I'll abandon (in de steek laten) you
And this is the last time I'll forget you
I wish I could

Look to the stars
Let hope grow in your eyes
And we'll love
And we'll hate
And we'll die
All to no avail (tevergeefs)
All to no avail

This is the last time I'll abandon you
And this is the last time I'll forget you
I wish I could

This is the last time I'll abandon you
And this is the last time I'll forget you
I wish I could
I wish I could

Tot zover Les 1 van het lessenpakket 'Leer alles over Muse' geschreven door Professor Drs. Zetalover van de legale Museaddictedacademy.

Toepasselijke afbeelding.

 

p.s. Dat filmpje, dat einde, BRIL-JANT TOCH? :D fuckneus.

Oh Buitenkunst, oh Buitenkunst, wat is je kampvuur wonderschoon...

Buitenkunst is weer geweest en het was een week vol awesomeness, kampvuren, kunst, mafheid, lachen, kamperen, regen, modder, bomen, gitaren (bij het kampvuur), verrassingen, gezelligheid, zon, muziek (weinig Muse helaas, slechts Muscle Museum (op mijn mobiel),  New Born 
(tijdens de Silent Disco mocht ik meeluisteren met een 2 meter lange gast (waar ik overigens opaf was gesprint nadat ik hem de woorden 'new' en 'born' had horen zeggen) wat een beetje onhandig springen/headbangen was...) en een kampvuurversie van Time Is Running Out en verse bk-herinneringen zijn: Wonderwall - Oasis,
Nothing Else Matters - Metallica
Smells Like Teen Spirit - Nirvana
Skillet - Don't Wake Me
Californication - RHCP),
spierpijn (van een dansworkshop), korte nachtjes, campingvoedsel, lange wandelingen naar wc-blokken, nieuwe vriendschappen, kunstwerken, presentaties, kou ('s nachts!), warmte (op momenten dat ik gesandwiched werd bijvoorbeeld, of bij het kampvuur), ge-wel-di-ge sterrenhemels, The Game en nog zoveel meer.... :3

 

Hierboven een kunstwerk van een paar volwassenen, met mijzelf, Wikke en Kay.
Al die draadjes en kaartjes vormden een real-life-facebook. Je kon je profiel op een briefje tekenen/schrijven en aan de rode draad hangen. Vrienden werd je door jouw profiel met een witte draad te verbinden met dat van iemand anders, en je kon dingen 'liken' door er een knijper op te zetten. Pretty awesome dus. =]

 Hopelijk gaat het me (lees: mijn computer) lukken om komende berichten wat meer Buitenkunst foto's te plaatsen.

p.s. Alle witte woorden zijn klikbaar, wil iemand op minstens 1 link klikken....? Plies...? Het heeft me best veel moeite gekost om ze te plaatsen... (Pffft pathetic XD dit is nog erger dan vragen om thumbs up... ---__---)

p.p.s. Is het jullie opgevallen dat ik in de bericht een haakje in een haakje in een haakje heb gebruikt? 

p.p.p.s.The Game Regels :
- Zodra je de regels kent moet je mee doen ( t is dus een soort vloek )
- Je mag er niet aan denken, doe je dat wel ben je voor een half uur af en zeg je iets van 'Damn I lost the game' ofzo tegen iemand anders, zodat diegene ook verliest
- The Game is pas voorbij als de engelse president/premier/dinges op tv zegt : The Game is over, en hij mag nix anders bedoelen dan the game waar wij het over hebben...

Good luck... ;]

HP

Afgelopen twee weken waren druk en gezellig. Komende week word awesome bij Buitenkunst.

Morgen ga ik waarschijnlijk naar de laatste Harry Potter film, waarbij ik zeker weten ga huilen. Harry, Ron en Hermione zijn gewoon familie geworden.... (*sentimentele snik*).

(Ik vind trouwens wel dat meneer Radcliffe in de laatste delen zijn knullige brilletje had mogen verruilen voor een paar lenzen..... my opinion :P)

Fijne vakansie =)

Stuff

Yoyo.

Tussen al het logeren, film kijken, fietsen, klussen, musiceren, slapen, eten en taart bakken door, heb ik eindelijk even tijd om alles op een rijtje te krijgen en een nieuw blogbericht te schrijven.

Maandag had ik school, en bleef ik 's avonds bij C. slapen, waar ik onder andere een capo heb gemaakt door middel van een scheermes en een veter. Dinsdagochtend fietsten we samen naar school. Op school deden we voornamelijk niks of films kijken. 's Middags ging ik met C. een ijsje eten, en fietste daarna naar huis.
Woensdag fietste ik naar school, had ik 's middags zangles en ging ik van daaruit naar mijn broers nieuwe huis om te klussen. Vannacht bleef ik bij mijn broer logeren.
Vanochtend fietste ik met mensjes uit mijn klas naar een onbekend sportveld om daar sportdag te houden. De sportdag was vermoeiend, gezellig en pijnlijk voor sommige mensen of spieren. Na de sportdag ging ik nog even naar F. haar huis, waar ik taart heb gebakken en nu..... zucht... eindelijk thuis met niets aan mijn hoofd.

Althans, bijna niets. Morgen moet ik namelijk nog mijn schoolboeken inleveren en ik moet nog drie boeken zoeken, de rest staat in mijn kluisje op school. Best verwarrende situatie.

Gisteren bij mijn broer heb ik de bizarste film ooit gezien. Echt. Absurd. Hij heet Perfume en gaat over een persoon met een bovennatuurlijk goed reukzintuig die een ultiem parfum wil maken. Maar hij is nogal ziek in zijn hoofd dus de manier waarop hij dat doet is verbijsterend.
Zeeeker weten een aanrader.

A'dam & Elbow

'don't waste your time, or time will waste you...'

Mijn wekker ging om kwart voor tien, waarop ik slaperig overeind kwam (mijn wekker staat aan mijn voeteneind), hem een uur verder zette en weer verder sliep. Een uur later werd ik wakker, genoot ik even van de klassieke muziek die uit mijn luidsprekers schalde en ging eruit. En terwijl ik onder de douche stond kwamen de herinneringen aan gisteren.....................
(Hih, nee grapje, ik wilde gewoon even een leuke overgang hebben van vanochtend naar gisteren.)

Gisteren ging ik met mijn vader en zijn vriendin naar Amsterdam, met de bus en de trein. In Amsterdam hebben we in verscheidene cafeetjes gezeten (waaronder een Irish pub, best vreemd, Engels praten in eigen land), over de Albert Cuypmarkt gelopen, winkeltjes in en uit gelopen en 's avonds heerlijk gegeten bij een Turk.
Dit alles kreeg ik voor mijn verjaardag. Including nog een extra cadeautje dat ik mocht uitzoeken op de markt!

Ik heb deze tas gekregen:


Yay! :D

Op de terugweg zaten we in de stiltecoupé van de trein. Er was weinig plaats, dus ik moest noodgedwongen naast een vreemde zitten. Deze vreemde was niet helemaal vreemd, want ik had hem al op het station zien lopen: Een donkere man in een lange witte jurk, een spijkerbroek, slippers en op zijn hoofd zo'n wit kapje. Hij was nog vrij jong, ik schat ergens in de twintig. Hij bood me een stuk van zijn (uit 4 repen bestaande) KitKat aan, wat ik vervolgens afsloeg, want het voelde een beetje vreemd om voedsel aan te nemen van een wildvreemde man, en bovendien had ik net gegeten. Hij zei: "Come on! Take it!" waardoor duidelijk werd dat hij niet Nederlands was (dat was trouwens al vrij duidelijk door zijn jurkje maargoed). Ik antwoordde: "No, no thanks." in mijn opperbeste Engels. :3 Dat was het enige wat we zeiden, daarna was het stil. Wat logisch is in een stilecoupé.
Toen kwamen we bij een halte en stapten er wat mensen uit waardoor de stoelen tegenover mijn vader vrijkwamen. Mijn vader wenkte me, ik verplaatste, en we reden verder in stilte. De conducteur kwam nog even langs, en de vriendin van mijn vader had een gesprekje over haar vercrackte OV-chipkaart. Daarna praatten we even, en was het weer stil. En toen begon het op te vallen: Sinds het begin van de reis was de donkere, gejurkte man al aan het eten. Maar niet gewoon nomnomnom, hij at smakkend. Op zo'n manier smakkend dat de hele coupé kon meegenieten van zijn vele KitKats en andere random snoepjes. Mijn vader stoorde zich eraan, en ik weet zeker dat de rest van de coupé zich er ook aan stoorde, maar ik niet. Ik weet niet waarom, maar ik mocht hem wel. Hij deed gewoon waar hij zin in had. Toen ik op een gegeven moment in zijn richting keek zat hij heerlijk met zijn blote voeten op de stoel tegenover hem, muziek te luisteren, KitKats te eten en met zijn be-chocolaade vinger dingen op het raam te tekenen. En toen de omroeper onze halte had aangekondigd keek hij vragend onze richting uit en haalde het oortje uit zijn oor, waarop de vriendin van mijn vader even herhaalde wat de omroeper had gezegd. Hij knikte en ging weer verder met zijn raamtekening.
Voor we uitstapten stak ik nog even mijn hand naar hem op, en hij lachte en groette terug.
(Ik heb trouwens niet echt het idee dat dit verhaal een moraal had. Misschien iets van: Wat zijn wij Nederlanders toch stresskipjes. Waarom deel je je voedsel niet gewoon met iedereen? En waarom ontspan je niet lekker af en toe? Waarom kleed je je niet zoals je zelf wilt? Buitenlanders lijken dat veel meer te doen.)

Maargoed. Dat was gister. Een leuke dag. Toen ik onder de douche vandaan kwam ging ik ontbijten en tv kijken (MTV; 'I used to be fat'). Daarna eigenlijk de hele middag achter de computer gezeten (informatie tot mij genomen :3 Wist je dat de vader van de drummer van Muse is gestorven aan een hartaanval vlak na een van de allerbeste live performances van Muse? Dan heb je toch een perfecte dood... Wel zielig voor Dominic'je..) en een (legaal!) natuurkundespiekbriefje gemaakt.

Ik heb weer een lieve band ontdekt! Nouja, vóór mij hebben duizenden mensen deze band natuurlijk ook al ontdekt, maar voor mij was het pittig nieuw.

Elbow! Ik vind zijn de stem van de zanger heel prettig en ^dit is een gave clip.

Ik heb afgelopen dagen heel veel andere bands (dan Muse) geluisterd en af en toe was het heerlijk. Maar wat ik ook luister, Muse is mijn thuis.

 Ik had trouwens in Amsterdam echt bíjna een paar cd's van ze gekocht, maar toen zei een klein stemmetje in mijn hoofd: 'Als je dít geld nou spaart, voor een nieuwe mp4, kun je zo veel Muse luisteren als je wilt, gratis! Een cd-speler is overbodig. Bovendien heeft Muse jouw geld niet nodig om een leuk optrekje te kunnen kopen.

Beetje disrespectful stemmetje. Maar hij heeft gelijk.